HET LAND WAT HIJ NET HAD BEZOCHT.

De monnik afkomstig van het klooster en van de Phaung Daw Oo High School, had zich het lot van deze kinderen enorm aangetrokken. Samen met de overige monniken van Phaung Daw Oo High heeft hij er zorg voor gedragen, dat 80 kinderen vanuit het rampgebied 800 kilometer verderop, in twee vrachtwagens naar het klooster in Mandalay werden gebracht. Frank was enorm geraakt door dit verhaal en nam na terugkeer in Nederland het initiatief om direct weer terug te keren en in Mandalay te gaan kijken naar de leefomstandigheden van deze kinderen. Hij nam persoonlijk het initiatief om op het terrein van het klooster twee huizen aan te kopen, waar deze groep kinderen konden worden ondergebracht. Tijdens het gesprek kwam het idee om te starten met een stichting waar beiden vrienden zitting in zouden nemen Frank als secretaris en Alexander als voorzitter. Met de steun van zeer vele sponsoren werden de twee aangekochte huizen opgeknapt en werden de kinderen voorzien van alle benodigde kleding en slaapmaterialen waaronder een matrasje, deken, kussen en een klamboe. Een vast team van zeer toegewijde stafleden, waaronder Yi-Mon en haar assistenten Cho Cho en Tsai Tsai verrichten enorm veel goed werk voor deze kinderen. Ze leven 24 uur per dag, zeven dagen per week en 365 dagen per week samen met de kinderen. Zelf slapen ze in het meisjeshuis en het jongenshuis staat onder leiding van drie jongemannen die dat op vrijwillige basis doen. Inmiddels is de groep kinderen een grote, hechte familie geworden.

De twee huizen zijn gevestigd op een enorm schoolterein van het klooster. In 20 jaar tijd is er met steun uit het buitenland – met name hulporganisaties uit Duitsland, Zwitserland en Australie een school ontstaan waar nu ruim 7000 kinderen naar school gaan. Er werken momenteel 170 leerkrachten en 20 stafleden. Ruim 5.500 kinderen komen elke dag te voet, met de fiets of met de bus naar school. I.v.m. beperkte ruimte zijn ze onderverdeeld in een ochtend of middagstudie. De overige 1300 kinderen wonen permanent op het schoolterrein. Dat zijn ruim 700 novicen (jonge monniken), 400 meisjes van dorpen uit de regio, 160 kinderen van etnische afkomst, 80 straatkinderen en sinds de cycloon van mei 2008 zo’n 140 (wees)kinderen.

De initiatieven die nu zijn ontwikkeld in Village 31 blijken hun vruchten af te werpen. Het geeft de kinderen een beter en veiliger toekomstperspectief. Village 31 is een (goud)mijndorp en kinderen worden daar reeds op zeer jonge leeftijd (8 jaar) aan het werk gezet. Door de realisering van een highschool kunnen de kinderen verder studeren en wordt werken in de goudmijn of op het land niet meer de enige optie. Na een evaluatie van de afgelopen 10 jaar is gebleken dat deze initiatieven een grote positieve impact heeft gehad op de levenswijze van de dorpelingen. Naast het bouwen van de scholen en de scholing van de docenten, de realisering van waterputten, heeft ook  hygiëne en het effectief gebruik van geld en middelen een duidelijk resultaat opgeleverd. Door de school is er ook een véél grotere samenhang in het dorp ontstaan. Wij hopen in de toekomst meer sponsoren bereid te vinden te investeren in deze prachtige projecten en op deze wijze meer activiteiten in de omliggende dorpen te kunnen realiseren. De politieke onrust die af en toe de kop op steekt is redelijk regio gebonden. Ook hier hopen en verwachten wij dat dit zich in de loop van jaren zal stabiliseren. Het is duidelijk een land in ontwikkeling die zonder hulp van buitenaf deze noodzakelijke stappen niet zal kunnen nemen.